بعد مدت ها دوباره دست به کیبورد شدم...واسه پیاده سازی احساسم تو خونه ی مجازیم!
دل تنگم...خیلی دتنگ،دلتنگ نوشته های پر احساس قبلنم،دلتنگ اون همه لذت و حس که تو نوشته هام جا میدادم.
اما حالا یه جورایی عاجز شدم...نمیخوام فاز غم بدم پس نمینویسم چقدر دلتنگم...
روبه رو شدن با حقیقت خیلی خوبه،اونقدر خوب که میفهمی گاهی با پیشرفتت باید حال اونایی که حالتو گرفتن بگیری...
احساسم هنوز هست...دلم هنوز هست...شخصیتم هنوز هست..
بذا بگم...
بد اخلاق شدم ولی بد اخلاقیام واسه یه سریا لازمه...همونایی که فک میکنن خیلی زرنگن و بلوف میزنن بعد میبینن نمیتونن و جلو من کم اوردن.
مغرورم...گاهی غرور لازمه ، غرور لازمه اخلاق یک دختره تـــــّـــکه ،به نظرم...هرچی اسمشو میخوای بذار ، تعریف ، خود بالا بینی ، خود پرستی...هرچی و هرچی ولی من ترجیح میدم مغرور باشم تا اینکه مثل هر-زه های امروزی بدون غرور تن بدم به هر خفتی...
اره خودمو میگیرم ولی لیاقتت همینه،میخوای مثل یه سریا اونقدر هندونه بدم زیر بغلت که برات تکراری و بی ارزش بشم؟
تو زندگی یک چیزیو یاد گرفتم دنبال چیزی باشم که تک باشه...هرجا هاله ای از حضور دلتنگ رقیبی دیدم سریع میزنم کنارو بهش راه میدم...خلایق هرچه لایق..میدونی همچین ادمی که شک پشتش باشه به یک تاره پشمه سگ مورد علاقمم نمی ارزن
میگن کلاس الکی میذارم...بذا بگن...بذا بگن.من که خودمم اگه یک درصد حس کردن من واسشون کلاس گذاشتم که اینجوری نیس حتما در حد و اندازه من نبودن که اینجوری احساس کردن.
بعضیام میگن مهربونم،اره خب ولی نه همیشه قبول دارم بد اخلاقم ولی یکی که به دلم نشست تا وقتی که خرابش نکه باهاش خوبم.اونجاس که بهم میگن مهربون
یک سریا هم که بهم میگن جلف!نظر لطفشونه ولی خب هر کسی یک سلیقه ای اره من میتونم به کسی بگم چرا فلان چیزو دوس داری؟!خب خداهم هرکسیو یک جور نیافریده منم اینم...
به هرحال باید میگفتم من اینم اگه خوشت نمیاد پس الکی نگیر سمت من(با تشکر از تیک تاک)
و اینکه اصلا این چیزی که میخواستم نشد...
شد یک مشت گله از ادمایی که ارزششون پیشم داره روز به روز کمتر میشه...
خب باید گفته شه که چه باهام لج باشین چه نباشین من زندگی میکنم...نه واسه ی شکست شماها ...نه
من زندگی میکنم و میرم سمت هدفام.هدفای بزرگم...زندگیه خوبه خودم...دنیای صورتیه دخترونم...خشن بازیای عشقولیه خودم...تنهایی های شیشه ایه دخترونم با افکاره صورتیه کم حالم...اره من پیش میرم به سوی فرداهایی که حتی اگه روشنم نباشه قراره روشنشون کنم...
بعله...ما دخترا دنیامون صورتی و احساساتی هس ولی وقتی بفهمیم لیاقت یک سریا تو بودنشون کنار ما گم شده دل میکنیم از هر چی سیبیل و قیافس...والله...
و در اخر من دخترم و عاشق دنیای صورتیم...حتی اگه تو بدت بیاد ازم
نظرات شما عزیزان:
برچسبها: